Ivo's Blog | 02

Ga ervan uit dat wij denken en andere levende wezens, dieren, niet. Ga ervan uit dat uiteindelijk het bewustzijn het sturende element is, dat we dankzij het bewustzijn in staat zijn te overleven, net als bij dieren. Dan blijft de vraag: waartoe leidt ons denken? Er zijn dan meerdere mogelijkheden. Door het denken maken wij o.a. een beeld van onszelf, een concept, dat wij in de loop van de jaren opbouwen en verder cultiveren. Is dat wie of wat wij zijn? Nee dat is een zelfbeeld dat hooguit voor jou persoonlijk geldt en door een ander op afstand wordt gezien en wordt voorzien van het nodige commentaar. De ander is daar namelijk ofwel positief ofwel negatief over. De middenweg bestaat natuurlijk ook. Hoe dan ook, er wordt gevormd door jou en beoordeeld door de ander en dat staat los van wat? Van het bewustzijn! Het is alleen maar denken zonder het bewustzijn te raadplegen, het is ego!

Wat hier kort maar krachtig wordt aangegeven is gecompliceerd. Het zou behulpzaam kunnen zijn als we ons meer gaan realiseren wie of wat we eigenlijk zijn. Dat klinkt vreemd als je het zo leest. Je bent immers….(vul maar in). Toch is dat wat je denkt dat je bent niet echt wie je bent. Kijk naar pasgeborenen. Zij zijn immers ook. Er zit echter nog geen etiket op. Ze hebben nog geen eigen profiel behalve dan een naam en een sociale omgeving waarin ze terecht zijn gekomen. Verder niets. Wanneer ben je dan meer of is dit eigenlijk wie je bent? Je wordt meer door ontwikkeling, opleiding, ervaring, het benutten van je capaciteiten enz. Was je in een andere omgeving geboren dan zouden die ontwikkelingsfactoren anders zijn geweest, dan was je dus als het ware iemand anders. Dat is logisch gedacht en zo gaat het toch ook? Je kent de kreet: ‘wie voor een dubbeltje is geboren wordt nooit een kwartje’. Daarmee worden verschillen aangeduid die wij als natuurlijk en vanzelfsprekend ervaren. Toch is die pasgeboren baby in de ene situatie niet anders dan in de andere. Dat verandert pas als er verdere ontwikkelingen komen die weer omgevingsafhankelijk zijn. Is dat dan wie je bent? Dat is toch vreemd. 

Het woord ego viel al. Hierover schreef ik uitvoerig in mijn boek Relativitijd. De invloed van het ego is enorm. Je raakt steeds verder van jezelf vervreemd onder invloed van het ego. Dat ego speelt bij iedereen een rol, dus ook bij diegenen die jou opvoeden, opleiden, ervaringen laten opdoen enz. Ego als gevolg van ego dus. Hoe maak je je daarvan los? Allereerst door het je te realiseren. Misschien in het begin niet gemakkelijk maar al doende leert men. Zet het verleden opzij, zand erover en kijk niet naar de toekomst, die immers alleen in jouw verbeelding bestaat. Wat blijft over? Niets anders dan Nu! Nu en op geen ander moment ben jij in staat om te bedenken wie je bent. Vergelijk dit nu eens met die baby. Die heeft geen weet van verleden of toekomst, leeft gewoon, is zichzelf.